Mensen in onze gemeente die kiezen om Jezus te volgen, laten zich dopen. Als volwassene dus (vanaf 12 jaar). Dat vinden we niet alleen mooi, maar ook belangrijk!
In veel kerken is het de gewoonte om baby’tjes te dopen. Een traditie waarmee deze kerken laten zien dat God graag wil dat mensen bij Hem horen en al vanaf het eerste begin van het leven zijn Vaderlijke liefde wil tonen.
In de Bijbel worden mensen echter pas gedoopt na een persoonlijke geloofskeuze. De doop vormt het begin van het grote avontuur van een leven met God.
In onze gemeente worden mensen gedoopt door helemaal kopje-onder te gaan in het doopbad.
Door je te laten dopen laat je dus niet zien dat je het allemaal snapt en helemaal perfect bent: juist niet!
Je laat zowel aan de mensen als aan de geestelijke wereld zien dat je wilt stoppen met leven voor jezelf en voortaan wil leven voor en met Jezus. Een krachtige, levensveranderende gebeurtenis met impact in jouw leven en in de wereld om je heen.
Tieners en jongeren laten zich bij ons dopen zodra ze een persoonlijke keuze maken om Jezus te volgen. Maar het komt ook vaak voor dat mensen die ouder zijn (alsnog) besluiten zich te laten dopen (ook als ze als kind al gedoopt zijn).
Als je Jezus volgen wilt, heb je de Heilige Geest ontzettend hard nodig. Daarom dopen wij mensen niet alleen in water, maar ook met de Heilige Geest.
We volgen daarin het voorbeeld uit de Bijbel. Ook daar kregen mensen – na de doop in water – vaak direct de handen opgelegd om gevuld te worden met de Heilige Geest.
Het beeld is daarbij hetzelfde: zoals je bij de waterdoop helemaal ondergedompeld wordt in water, word je door de doop met de Heilige Geest helemaal “ondergedompeld” in de Heilige Geest. Hij wil je van top tot teen vullen en je helpen om Gods stem te verstaan en op Jezus te gaan lijken.
Omdat wij dopen zo belangrijk vinden, kun je in onze gemeente pas leiding geven, als je bent gedoopt.
Heb je vragen over de doop in water of de doop met de Heilige Geest? Stel die gerust! Je kunt mailen naar dopen@morgenstondgouda.nl.
